depresyonun bokunu çıkartanlar gelsin

1,5 ay öncesine kadar bir operatörün satış temsilciligini yapıyordum. krallar gibi işim vardı, tamamen alakasız bir şekilde işimi bırakmak zorunda kaldım. zorunda kaldım çünkü oralardan uzaklaşmalıydım, uzaklaşmalıydım çünkü eskide yapılan bir hata gene gelip bulmuştu beni. 5 yıl dile kolay 5 yıldır aynı yerde hizmet veriyordum. hiç bir şey söyleyemeden ayrıldım. iş arkadaşlarıma durumu izah ettim, anlayışla karşıladılar.

kendimi eve kapattım 1,5 aydır hatta odaya kapattım, saç sakal birbirine girdi zorunlu olmadıkça odadan bile dışarı çıkmıyorum.

yaşım 28, planlarım vardı, yapılacaklar vardı, herşey dörtdörtlüktü...

şimdi hersey bin oldu, tepetaklak oldu.

depresyondamıyım bilmiyorum ama saldım kendimi gelişine yaşıyorum. gündüz uyuyup gece uyanıyorum ailemle bile konusmak istemiyorum bu 1,5 aylık süreçte uykum düzene girdi ama rahatsız oldum gündüz ayakta olmak istemedigimi farkettim ve gene bozdum. böylesi beni daha mutlu ediyor.

asosyal oldum dıbına koyim. yaptıgım şeyler ; inci sözlük - ikariam - fizy - sabaha karşı bong ve uyku.

daha fazla kafanızı gibmiyim içimi döküp rahatlamak istedim, rahatladımda. burayı seviyorum hepinizi seviyorum binler.