fakir piçken dönen talihim

o tatlı öpücükler gibişircesine yalaşmalara döndüğünde artık daha fazla orada oturup da abidik görüntüler vermememiz gerektiği üzerine karar verdik. "hadi kalkalım artık" dedim, bir yandan da ceyda aklımdaydı. 2 kere aramıştı ve telefonun sesini kısarak duymazlıktan geldim. biraz yürüdük, istiklal'in sonuna gelmeden irem "bize gelsene bu akşam" dedi. tabi ki ceyda'dan ve yaşadığım abidik anlamsız hayattan haberdar değildi. bir yandan da irem, beni evine davet etmişti... kaçırılmayacak bir fırsattı. o narin bedenini kollarıma almak ve doya doya sevişmek istiyordum, asla gibişmek değil...
kabul ettim, yalnız ceyda'yı arayıp haber vermeliydim. söylediğimde ceyda'nın sesi buz gibiydi. kadınlar hisseder miydi yoksa erkekler söyledikleri yalanları düzgün kıvıramazlar mıydı bilemiyorum ama ilginç bir durum olduğunu anlamıştı ona ilkay'da yanı eski evimde kalacağımı söylediğimde. yalan olduğunu anlamıştı kısacası ama hiçbir şey umrumda da değildi.
iremlere gittik, ev arkadaşıyla tanıştım. gizem adında, irem kadar olmasa da çok güzel bir kızdı. giderken 1er tane bira almıştık herbirimize. onları içtik. zaten saat geç olduğu için yatmaya karar verdik biraz sohbet ettikten sonra. irem'in odası oturduğumuz koltuğun tam karşısındaki koridorun sonundaydı. "hadi yatalım" dedi elimden tutarak ve o koridor o kadar uzun geldi ki bana... tonlarca şey düşündüğüm uzun bir yoldu tam anlamıyla. idam sehpasına seve seve giden bir insana benzetebilirim o andaki kendimi *