fakir piçken dönen talihim

gel zaman git zaman, insanların söylediklerine sinirlenmekten çok hak vermeye başladım. tamam çalışıyordum ama buradaki bütün insanların bir ömürlük deneyimi vardı burada çalışana kadar olan. ben zembille inmiştim neredeyse okuldan mezun olur olmaz. benim de belli şanslarım vardı belki onlardan farklı olarak ama kendime de yediremiyordum. yukarıdaki bir arkadaşın ima ettiği şekilde huur gibi hissetmeye başladım kendimi. bir yandan artık bu işkence bitsin istiyordum, diğer yandan villa da lüks içinde yaşamaya da alışmıştım. çok samimi söylüyorum binler evde teknoloji ndıbına ne ararsam vard, kafa prl prldı. işe devam edemeyeceğime karar verdim. ceyda'ya durumu anlattım ve ne kadar rahatsız olduğumu dillendirdim durumdan. anlayışla karşıladı beraberce beni tanıdığı başka bir ajansa yerleştirmesine karar verdik. bi anlık bütün sorunlar çözülmüştü kafamda. bir hafta daha evde dinlendim, bu arada ceyda yakın bi arkadaşı olduğunu söylediği birinin ajansına görüşmeye yolladı beni. direk masamı gösterdiler, el üstünde tuttular yine. yaptıkları işleri gösterdi bir arkadaş, gayet kaliteli işler yapılıyordu, çok şey öğrenecektim burada da. iş değiştirmek gerçekten çok önemli. her ne kadar kısa süre çalışmış olsam da ceyda'nın ajansında, aynı insanlarla çıkan fikirler aynı çizgide oluyordu, adeta bir kan değişikliği olmuştu benim için. yine çok kaliteli işler yapıyordum. yaptıklarım da beğeniliyordu. ama yine patronun torpillisi olduğum söylentileri ortalıkta gezmeye başlamıştı bile. yine aynı rahatsızlıkları yaşamak istemiyordum ama ceyda'dan da başka birşey isteyemezdim şu noktada. buna benzer ne muhabbet olsa yine moralim bozuluyor, yine huur gibi hissediyordum kendimi.