26 mart 2010 melisa mızın rahmetli olması

belki saf bir anadolu çocuğuyum? belki koskocaman bir yüreğim var naaşını gibtiğimin kahpesi.. hiç düşünmedin mi bu ülkede hala domates bibere ekmek banıp yiyen mazbut delikanlılar olduğunu ha? hiç aklına gelmedi mi? sen, amındaki kılları cımbızınan alıp erkek arkadaşına yediren sen, hiç düşünemedin mi bi an ciddiye alıp moralimin bozulacağını, gençliğinin baharında bir kızın anasının dıbını gördüğünü duyunca üzüleceğimi? hepimizin bir yari yokmu? dıbına tavşancık ismini verip sevgiline blackberrynden mesaj atarkene ağzındaki amalgamı yarraaaamın sacred tepesiyle sökeyim vijdanını gibtiğimin kevaşesi. iç anadolu şivesi ile gibeyim seni bir de o ağzının jargonuna uygun italyan yokuşu yap bana bunun üstüne göğüs aranı zımparalayayım. sinir ettin beni ya ızdırabını gibeyim senin dıbının iç yüzü jartiyerlerdeki şeffaf yapışkan yüzey gibi olmuş yannan manyaaa kot pantolonunun fermuarı olayım dıbının kılları bana sıkışşın. huur.

ilacımı getirin lan