bak arkadaşım

bak arkadaşım

güzel zamanlardı
ansızın yazdığım şiirler
bir sürü ödül
bir sürü insan
ve biri sürü ben

sevenim çoktu
biriyle evlendim
günlerimiz
gül pembesiydi
bir meyve verdik
doğa anaya

bir gün
sadece bir gün
herşey altüst oldu
karım gitti
çocuğum gitti
artık şiirlerim yoktu
sevenim yoktu
yalnızca bir ben
yalnız bir ben

konu ararken yazacak
burayı buldum
eski günleri hatırladım
tekrar gülüyordum
tekrar seviyordum
hatta yazabiliyordum

ama seni görene kadar
ilk bir başlığını görmüştüm
dıbının feryadında
masumca gibiliyordun
önce aldırmayayım dedim
annende aldırmamıştı
ama gibmek
seni gibmek artık ruhumu sarsıyordu
o entryler
o başlıklar
dıbının vadisine kamp kurup
her gün gibmek istiyordum
aklının bardağına
filler gibi boşalmak istiyorum
o küçük beynini
cevize giren zenci gibi gibi delmek istiyordum

yerini buldum sonunda
bilen birini çağırtıp
evini basmaya geliyorum
seni dağa kaldırıp
dağa gibtirmeye niyetliyim
bekle amın oğlu
saygılar