kanserim beyler

mevet kanserim..ve kanser oldugumu henüz kimse bilmiyor.. babamıda kanserden kaybetmistim.. hayatta annemden baska kimsem yok. anneminde benden baska kimsesi yoktu..tek üzüldügüm ben öldükten sonra annem yalnız kalacak..ben 22 yasındayım.. annemden uzakta baska bi sehirde üniversitede okuyorum.ana sınıfı ögretmeni olacaktım ama olamayacagım.. ölüyorum..uzun süredir burnum kanıyordu. anneme söylemedim. doktora gittim bi sürü test yapıldı ve kanser oldugum anlasıldı..ve doktor bunu yuzumu söyledi.. ölüyorsun kızım annenin yanına git dedi..o an bütün dünya basıma yıkıldı. oldugum yerde yıgıldım kaldım.tek korkum annemsiz kalmak..ama oradada babam var. yalnız bırakmaz beni..

meger ne kadar bosmus hayat.ask sevgili hepsi yalanmıs. erkek arkadasım beni cok üzdü bugun. kanser oldugumu bilmiyor. bilmesin zaten. kimsenin bana acımasını istemiyorum. yınede hakkım helal olsun ona... ama siz siz olun aska sevgiye inanmayın.. hayatta saglıktan baska hiç bisey degerli degil..

babam bu hastalıgı 15 ay cekmişti.ben ne kadar cekerim bilmiyorum.tek bildigim babam kadar dayanamayacagım. saclarım dökülüyor, tırnaklarım kırılıyor ve daha bu sürü sey..

annemi hastalıgımla yıkmak istemiyorum. zaten babam öldügünde annem 5 yıl toparlanamamıstı. babamı iyilestirmek için kendi hastalandı. aynı sey simdide olsun istemiyorum.o yuzden anneme asla asla anlatmam. annem kalp hastası. ögrendigi an saglıgına bisey olabilir.. suan sadece ev arkadasım biliyor. onada söylemek zorunda kaldıgım için anlattım..

sizlere ölecek bi arkadasınızdan tek tavsiyem... sakın ama sakın kendinizden baskasına heleki sevgilinize falan deger vermeyin.. deger vereceginiz tek kisi anneniz olsun..