beyler çağdaş yaşam derneği hikayem

üniversitede ilk yıllarda artık güvenilen biri olmuştum. hatta yaklaşık 2-3 üye için benim mülakat yapmama bile izin verdiler. peki ne değişti? seküler hayat tarzının iliklerindeydik artık. humanizmin tam içindeydik. patrici gibi bir sanat severdik. medeni hayat tarzı, her insanın içine gireceği ve serpileceği bir tarzdır. bir insanın bu hayat tarzına alışması için birkaç şey gereklidir; birincisi sorgulamaksızı bu kişiyi kabul, ikincisi destek. bunlardan sonra telkin. ve tabii ki karşısında birleşilebilecek ve fonksiyon göreceğiniz bir günah keçisi. kız arkadaşlarımızdan bazıları oldukça kültürlü, oldukça humanist, özel günleri kesinlikle unutmayan, sanat delisi, uçuk kaçık neşeli insanlardı. anneler günü, sevgililer günü ve bir sürü önemli günleri kesinlikle unutmazlardı. evsiz kalmış yavru bir kedi için 2 saat moralleri bozulan, caretta carettaların neslinin tükenmemesi için çırpınan bu sevgi pıtırcığı insanlar, başı örtülü bir kadın gördüklerinde, hassas, sevgi dolu auraları birden bozulur, düşünebileceğiniz en acımasız sözlerle ve hakaretlerle o insanı eleştirirlerdi.