beyler cemaat evi hikayemi anlatıyorum

bazen yeni gelen yüzler görüyordum, binler iş yerinden akrabalarından tanıdıklarını aynı bende olduğu gibi bir şekilde çağırıyorlar. ulan amk ben yemeğe diye gitmiştim risale muhabbetinin içinde bulmuştum kendimi.

neyse yeni gelen yüzlere bakıyordum ve kendimi görüyordum lan sanki, istemeye istemeye gönüllüymüş gibi taklit yapıyorlardı, hallerini anlıyordum adamların...

herkes sanki hizmet etmeye gönüllü, islama gönülden bağlı, islam adına sözde hizmet vermek için can atıyor ?!

bana ne kadar babanı ananı arkadaşlarını da getir diye baskı yapsalar da ben hep sallıyordum, zaten ben artık bu işten ayrılmanın kopmanının planlarını yapıyordum...

18 tl verip risalenin sözler isimli bir cildini bile almıştım amk. sonra programlara falan davet etmeye başladılar, birinde istanbul'a gidecektik... sabah namazını kılıp gidecektik, dıbına koyum fosur fosur uyudum amk o gün telefona da bakmadım, bensiz gitti huur çocukları... zaten belli amk istanbulda ne tak yiyeceğimiz cami cami dolaşıp tövbe edecektik... istemeye istemeye, iyiki telefona cevap vermemişim, iyi ki fosur fosur uyumuşum amk... böyle olunca sanıyorsun sanki seni cemaatten atacaklar ama yok atmıyorlar amk. hiç kırılmıyorlar aynı şaban'ın ağası şener şen gibi " kovmirim ula govmirim" yok adamlar gibsen sana kırılmıyorlar, yine davet etmeye devam ediyorlar...

mütevelli heyetine şimdi giriyorum binler.