nereye varacağını bilemediğim bir hayat

3. sınıfın ilk zamanları artık babam da biz de abimlerle konuşmayalı 3 sene olmuş. sadece 1-2 tane anca arada uğruyor o kadar. babam zamanında çok güçlü olduğu için yediremiyor tabi kendine rahatsızlıkları artıyor. hatta hastaneye zütürecek kimse bulamadığı için taksici ilgileniyor babamla o kadar adam dururken. annem zaten zor duruyor. ben bunları sonradan öğreniyorum ama elimden bişey gelmiyor. sadece alttaki derslere çalışıp br kaçını verebiliyorum o gazla. ister süt çocuğu deyin ister başka bişey ne olursa olsun günde 1 kere annemle konuşmadan yapamam. o gün de aradım ama açmadı. lan pazar pazar nereye gider bunlar, evi arıyorum açan yok. haydaaa noluyo amk. en sonunda kapıcıyı aradım hastaneye gittiler dedi. ben rutin olarak babam rahatsızlandı sandım. rutin dememin sebebi yaşın da etkisiyle 10 hastalıktan 3 ü hastaysa 7 sinde evhamdan kaynaklanıyodu. ilgi ve saygı bekliyordu haliyle, ama bulamayınca daha da üzülüyordu.