nereye varacağını bilemediğim bir hayat

neyse üniye gittim ilk sene ben de 2. seneden en azından kaybetmiym diye hazırlık sınavına çalıştım ve geçtim. bunlara hafiften bir kapak oldu. ama tabi okul parası hazırdan yenerek ödenecek. bişeyler satarak. bu arada babam haftada 2-3 acile gidiyor ve o kadar adam bir kişi bile sahip çıkmıyor. benim moral yerlerde ama derslerim iyi en azından. adam olucam artık diyebiliyorum. istanbulda bir kaç arkadaşım var memleketten. onlardan birine gidiyorum kadıköyden halkalıya. öyle bir trafik var ki amk, son dolmuşa bindiğimde maç başlamıştı, maç bitti, radyodan yorumları dinledik biz hala varamadık amk. artık çaresizlikten kendimi gibicem. neyse dolmuştan indim ebem gibilmiş, yürürken telefon çaldı. tanımadığım bi numara. açtım. " merhaba ben sibel... nasılsın ? " hassktr lan bu o amk !