dadaist yazılar baslığım

nazan önceli dinliyorum da bu kadın nasıl yaşıyor bu duyguyu bu şarkılardan nasıl bir sevmenin ürünüdür ki ben hiç uçurumun kenarında tutunamamışım papatya tarlaları hayal edip mecideyeköyde pazarlayamamışım ezgiye ilk aldığım hediye bir demet gerberaydı aslında papatya aramıştı gözlerim çiçek pasajında felaketlerden geçinen bir gazeteye sarılmış halde buldum satılık değildi çocuktu gözleri sözleri vadedilenler vardı tahsilatı az güngörmemiş uçarı bir hanfendiydi. büyükdere caddesinde yol alıyordum zavallılar sayıyorum bir üç beş on osmanbey metro durağının zavallı sessizliğine üzülen lambalar kırmızya dönüyor karşıya geçmekle mükellef kılınıyordum. bilmiyordu umrundada pek değildi adını bilmediği bir çiçeği kokluyordu adın ne önemi var gülün adı farklı olsaydı kokmazmıydı aynı güzellikte dedi bilge taksici 10 milyona taksim için anlaştık memnuniyetle. taksim heykelindeki sovyet generallerinin isimleri neydi ezginin bilmedikleri neydi kalabalıkta kayboluşumuza üzülen bir varmıydı bende bilmiyordum bilmiyorduk pekala ikimizde aşkın cahiliydik.