sıçarken suyun götünüze sıçramaması için

filmin iki tane temel konusu var. birincisi, monogam kadın-erkek ilişkisiyle ilgili. ikincisi ise ideolojiler ve insanları hakkında yüzeysel sinan çetin eleştileri. bu iki konu, bilginin yanlış aktarılması ve anlamama-anlaşılamamaya; yani iletişimsizliğe dikkat çekerek anlatılmış. sinan çetin'in şu meritokrasi soslu sözde anti-totaliter bireyselcilik diye tabir edebileceğimiz düşüncesinin izlerini görebiliyoruz. (ki özünde "profesörle çöpçü aynı maaşı almamalı" + "ben özelim ve insanlardan daha iyi yaşamalıyım" düşüncelerinden başka bir şey değildir.) nereden görüyoruz? faşist liderin televizyonunda bilgiyi kendi istediği gibi dağıtmasında görüyoruz, zorla panel izleten devletçilerde görüyoruz. bunun dışında, otobüsteki köylülerin yobazlığından ve bay e'yi soyan köylülerin kötü doğasından tiksiniyoruz. bunları ezsek ne olacak lan diyoruz.