1. 701.
    +2
    aaah...

    nasıl diyeceğim bilemiyorum.. yani bir tiatral varlık karşımda ! benim yarattığım.. ama ben ona sarılamıyorum.. sorunsallaşan bu olgu devinimsel bir biçimde paradoks haline dönüşmekte.. içimi çok acıtan bu acitasyon diyalektik, nutellanın gelmesiyle sonlanıyor.. kaşık kaşık yiyorum ve endorfin salgılıyorum dört bir yanımdan çocuklar gibi şen! yer yer sandalyeden düşsem de biliyorum, benim ait olduğum yer kesinlikle sandalyenin üstü..
    ···
   tümünü göster