ortaokulda geçirdiğim büyük travma

sosyal bilgiler öğretmenimiz a.a(46) istanbulun fethini anlatıyordu. bende cok yaramazdım derste 10 kere sus dedi.ben halbuki ders hakkında konusyordum selimle. sonra tahtaya ckardı kulağımı cekti zil calınca öğretmenler odasına gel dedi. bende zil caldı tuvalete işemeye gittim son 2 dk kalmıstı gittim yanına...

niye geç geldin lan dedi kızgınca ben korktum tabi dedim kesin dövecek beni. elim ayağım titriyor. sonra ayağa kalkyı, yaklastı,yaklastı ve bu yasıma kadar hala unutamadığım o 5 kelimeyi söyledi ; "sende gibe sürülecek akıl yok" . gibtir git dedi. cktm gittim.

ogün bugündür düşünürüm; gibe sürülecek akıl yok ne demek? akıl gibe sürülürmü?.. rüyalarıma giriyordu ilk zamanlar orman gibi bir yerde o öğretmenim cocukların kafalarını gibine sürüyordu, bende uzaktan izliyordum korkuyla. cocuk aklımla bundan tek ckardğım şey buydu çünkü.. gibe sürülen akıllar...