çocukluğunuzda en sevdiğiniz oyuncak capsli

Çok sevdiğim bi insan bu lafı çok kullanırdı. Geçenlerde düşündüm bu sözü duyduktan sonra eskiden neler yapardık diye bir baktımki çocukluğum da gençliğimin ilk yıllarında (şuan o yıllardan çok da uzak deilim) yaptığım bir çok şey gençler çocuklar için tarih olmuş. Bilye dediğinim zaman çocuklar yüzüme boş boş bakıyo. Çocukluğumuzun en değerli eşyaları günümüzün çocuklarına komik geliyor onlar için bilye annelerinin vazoların içine koyduğu renkli cam küreler. Yanlız bilyemi çatapat, oynadığımız hırsız-polis, yedi kiremit, yakan top ve daha bir çoğu playstationun adını dahi geçmediği zamanlarda bizlerin en büyük eğlencesiydi bunlar. Güzel zamanlardı gerçekten. Bunları düşünürken birden günümüzün çocukları geldi gözümün önüne internet çağının iphone'un playstation'ın çocukları. Mutlu gözüküyolar ama gerçekten mutlularmı? Belki mutlular kendilerince bildikleri tek mutluluk eğlence bu onlar için ama biz daha mutluyduk bence. Dizimizden yarlar yüzümüzden çamur ekgib olmada mutluyduk biz, bigibletin zinciri atınca üstümüz yağ pas içinde kaldığı için annemizden azar işitsekde mutluyduk biz. PES (Pro Evulation Soccer)'i bilmezdik, bizim için futbol oynamak iki taş bi top birde üç korner bir penaltı yada atan kaleyeydi.Çevremdeki çocuklara bakıyorum ve üzülüyorum onlar için yüksek çözünürlüklü ekranların oyun konsollarının arasında ne kadarda yanlız duruyorlar.Üzülüyorum onlar için...