beyler şiir yazdım

ben senin beni gibebilme ihtimalini bile sevdim

soğuk ve şehirlerarası otoyollarda vazgeçtim huur olmaktan
ve makyaj çantanda bir kırmızı rujtu annen
ben seninle bir gün veyseltarhani de kim, gel sevişelim deme ihtimalini sevdim
lisenin abaza öğrencilerin ter kokan eli gibinde yıllarında
Ankarada etek altı dönemi yaşanırdı o zaman
gibmeye başladım herkesi
ve bu gibiş o kadar uzun sürdü ki en güzel karıları gibmeyi özledim sonra
bizim sibel kekillilerimiz vardı
bir de kantinde taciz etme imkanı
ter kokan arkadaşlarla kahverengi prezervatiflerde
doktorculuk oynamaya başladık
ben doktor oluyordum sen hemşire geri kalanını gibtir et
kırmızı rujlarla umut ikliminde harfler yazılıyordu iri göğüslere
ve Türk dil kurumunu gibeyim sana bişey olmasın dercesine
ağbilerimizden öğrendik bim poşetinden prezervatif yapmayı
ankarada usul usul huur yürüyordu
ve bulduğunuzu gibin diyordu haber bültenleri
oysa ankarada hiç gibişmedim ben
hiçbir kerhanede geçmedi adım
erkek çocuklarla gittiğimizde birbirimizi gibmemiz haricinde
.
.
.
ben senin beni gibebilme ihtimalini bile sevdim