toplanın beyler evrenin sonu ve

görüldüğü gibi entropi yasasının ortaya koyduğu sonuç hem varoluşsal kaygılar açısından, hem de ontoloji açısından önemlidir. teistler (bu deyimle özellikle üç büyük teist dinin inananlarını kastediyorum) hayatlarının anldıbını ve ümitlerinin karşılığını tanrı merkezli ontolojilerinde ve tanrı’nın kutsal kitaplar aracılığıyla vaadine dayanan eskatolojilerinde bulurlar. bu yüzden bir teistin, entropi yasasının, evrenin sonunu gerektirmesi karşısında russell gibi yeise kapılması için bir sebep yoktur. evrenin bir “ısı ölümü” ile son bularak yok olmasının, sadece modern felsefe için sorun olduğu, william inge tarafından, 1930’larda şöyle anlatılır: “evrenin bir sonu olduğu fikrine, sadece sonsuz hayata beslenen ümidin yerini, zamanda sürekli ilerleme fikriyle, acınası bir ikame girişiminde bulunan modern felsefe tahammül edemez… modern felsefe, termodinamiğin ikinci kanunu altında enkaza dönmüştür; duruma tahammülsüzlük yaklaşımına ve bu tuzağın altında, acınası bir şekilde kıvranmasına, şaşmamak lazım.”