korku hikayesi anlatıyorum piçler gelin

2 saat boyunca cips yiyip tv izledik, evet herkes işini kaçırmıştı, o durumda o ruh haliyle televizyonda aşk-ı memnuyu seyrettik. kızlar ayılmıştı, gibildiklerini anlamışlardı ama umurlarında degildi. amk ben boşalamadım bile. kızlara olanları anlattık, kahkahayı bastı kaşarlar, kanıtları gösterdik amk kırık camı yarılmış kaşımı ve kalem setini. dur amk , kalem seti yoktu. binler ciddiyim o durumda bunu yadırgamıyordunuz artık, ayakkabılarımız alınınca altıma sıçan ben dört duvar arasında o kalemler kaybolunca ufak bi şaşkınlık yaşadım sadece. amk peşimde bi bin olsa bi yere kadar. anca ayakkabı çalar asansör indirir eve nasıl girecek. o sırada hikmet kalemleri buldu, masanın arkasına düşmüşlerdi. nasıl düştüklerini bilmiyodum ama bilmek te istemiyodum. en azından onlar da belirsiz bi biçimde kaybolmamışlardı. hikmet tırsıyordu, ben altıma sıçıyordum, kızlar inanmakla inanmamak arası gidip geliyorlardı. napacağız dedi dilara, hikmet bence bu gece de beraber kalmalıyız dedi. -hala am düşünüyor huur cocugu- ama ben de destekledim, açıkçası bu olaylardan sonra bu evde yalnız başıma zütümü gibsen kalmazdım bi süre. fazla bi tak olmadı, hiçbişey olmamış gibi yemekler yendi konuşuldu.
saat 7 oldu ve karanlık bastırmaya başladı ben de tırsmaya başladım tabiki.