herşey için artık çok geçti

yavaş adımlarla ne söyleyeceğimi düşünerek gidiyordum.. o sırada en iyi arkadaşı ayça ile yüzyüze geldik.. kız yaşlı gözleri ile anlamlı bir şekilde bana bakıyordu.. bana odaklanmıştı herkez fakat ben bi anlam veremiyordum.. yanlarına gittim.. herkez bana acımsar gözle bakıyor ama kimse birşey söylemiyor adeta söyleyemiyordu.. ortam aşırı kasvetliydi.. ayça noldu dedim.. kız ağlıyor yüzüme bile bakamıyordu.. durdum tekrarladım.. aklımdan küçük saçma düşünceler geçse de saçma mantıksız imkansız geliyor ve soruyu tekrarlıyordum.. belki de inanmak istemiyordum.. aklımdaki düşüncelerin yarattığı korkuyla benim de gözlerim yaşarmaya başladı.. ayça benim sormu aldıkça daha da ağlıyordu.. peki selin nerdeydi.. bitanem.. masasına baktım... üstünde bir iki demet çiçek vardı.. o an dünyam başıma yıkıldı.. beynimden vurulmuştum adeta.. herşey bi anda kayıp gitmişti ayaklarımın altından çekilen bir paspas misali.. ayça döndü bana.. selin dedi.. ağlıyordu... selin dün gece.. evinde.. yatağında .. geri kalanını hatırlamıyordum.. gözümü hastanede açtım.. bir iki sakinleştirici vermişler bana.. ayça başımda.. dün selininin evine arkadaşlar gitmişler çalmışlar çalmışlar fakat açan olmamış.. polis çağırmışlar.. polis 15-20 dakka sonra gelip kapıyı açmışlar.. selinin cansız bedenini bulmuşlar yatakta.. telefonu çalıyomuş bakmışlar bitanem diye kayıtlı bi numara açamamışlar.. dedi..