1. 1.
    0
    rafın üstünde duruyordu. içine oda kapılarının anahtarları konulduğu için vazonun yeri orasıydı, taşı bittiği için bir aydır kullanamadığım çakmak da bıraktığım yerdeydi; tuvalete giderken yanıma aldığım bir kitap, kırık olduğu için salona alınmayan heykel, binikiyüz liralık hesabımın olduğu bankadan yılbaşı hediyesi sigara tablası (onun içine sigaramı yalnız, ayakkabılarımı giyerken koyardım)... hepsi yerli yerindeydi. demek ki, üstü yazılı olmayan bu zarf yeniydi. (bu "demek ki"ler beni her zaman rahattırdı.) fakat ben oraya zarf koymazdım. çünkü zarfım yoktu evde. çünkü kimseye mektup yazmadım.
    ···
   tümünü göster