1. 1.
    0
    tüm zerafetiyle güzel yüzüne
    düşmüş saçları yine
    --- sessiz...
    ağlıyor işte incecik sesi ile;
    aydınlatamadığı karanlığımıza...

    dönüp bakıyorum -geceyarısı- birden
    irkilerek!
    ah! şimdi anlıyorum
    --- o bir anne, sevgi dolu
    --- sanki ruhumu o doğurdu...

    sonra utanıyorum birden
    manasız aydınlıklarımdan...
    ···
   tümünü göster