yalnızlıktan ölüyorum çok ta mutluyum

güneş batmaya başladımı laciverte çalar hava son kızıl bulutta griye döndümü eve dönme vakti geldiğini anlarsın. zaten sen unutsan da bi gürgar eser tam o sıra ince ıslık gibi. tarlanın bekçisi rüzgar tama der sana hadi artık git evine bizimde dinlenmemiz lazım. zaten vakti gelince üzerimizde yetişenleri israf etmek için geleceksiniz. eve gelirim duvarlara işlemiş tütün kousu adamı ayıltır hemen o huzur uçar gider. tokat gibi patlar yüzüne yalnızlığın birden ayılırsın. genelde kışın iş çıkışına gelir bu saatler evine çocuğuna giden çalışan elinde ekmek olan mutlu erkekleri gördünmü bilki ölmekten beter. işten eve giderken bi ekmek bile taşıyan adam en muzaffer komutan gibi olur gözünde. siz farketmezsiniz bunları dikkatli bakmak lazım.