amcık

ön not:copy paste falan değildir.
ön özet: muhterem incici panpam. madem ki nette takılıyorsun, boş zamanın var demek. çok vaktini almaz okumak.

panpalarım şimdi size son birkaç senenin bende bıraktığı izlenimler ve deneyimlerle artık beynimi sürekli kemiren düşüncemi anlatmak istiyorum. bunları diğer insanlara anlatsam dinleneceğimi sanmıyorum.

hoş pek çoğunuzun okuyacağını da sanmıyorum bunu ama olsun yine de yazayım ben.

bunu yazdıktan sonra çoğunuz gibtiri de çekeceksinizdir, problem değil.ama bu ülkeden ümit kestim.abd veya almanya'dan birine gidip orada vatandaşlık alıp yaşayacağım.

çünkü artık ülkemizde maalesef gurur, mutluluk ve birlikte yaşama azmi kalmadı.

insanlarımız (pek çoğu.. özellikle memurlar) sadece sabah zorla işe gidip bir şekilde günü bitirip akşam kafayı yastığa koyup uyumak arzusunda.

toplu taşım araçlarında dikkat ediyorum da, bir insanın sabah ya da akşam hiç fark etmez, yüzünde ışıltı yok. hepsinin yüzü asık. tamam belki sırıtarak gitmesini bekleyemezsin adamın, ama gözünden anlarsın halini biraz. insanlar artık bıkkın.

ülkemde korku havası var artık. başkan'ndan ilkokul öğretmenlerine kadar her yer kadrolaştı. kendilerinden olmayanla sembolik bir yargılamadan sonra içerilerde çürüyor. yani, taraf olmayan bertaraf oluyor artık.

birkaç sene önce tramvayda giderken adamın cep telefonundaki abdullah öcalan resmini göstere göstere sallam