neyzen tevfik şiirini adam incinin kurucusuymuş

Sahne-i Ömrümden Nefs-i Emmâreye

Âlemin bağ-zârını gibeyim,
Sünbül ü verd ü hârını gibeyim,
Andelib-i nizârını gibeyim,
Hâsılı nev-baharını gibeyim!

Bana yoktur lüzumu gülşeninin,
Şeb-i tarîk ü rûz-ı rûşeninin,
Ne gulâmmanın, ne de zenninin,
Hepsinin tâ mezarını gibeyim!

Ağlamam ben, ben erkeğim erkek,
Hayli güçtür bana cefâ etmek,
Minnet etmem bu ömre de be felek,
Atını al tımarını gibeyim!

Güççedir bu fakiri aldatmak,
Yüzdürüp, sonra künteden atmak,
Gözünü aç da sen bana bir bak,
Ben senin i'tibarını gibeyim!
Saki-i mâh-rûyına sıçayım,
Gülünün reng ü bûyına sıçayım,
Mutrîbin hâyâ-hûyuna sıçayım.
Sâgar-ı neşvedârını gibeyim!

Yok sâfâsı hezâr-ı demgerinin,
Gülistanda şükûfe-i terinin,
Bezm-i sahbâ-yı rûh-perverinin,
Neşvesiyle hümârını gibeyim!

Feleğin uğradımsa vartasına,
Sıçayım ağzının ta ortasına,
Bunu yazsın cihan da hartasına,
Kıta'at ü bihârını gibeyim!