capsliiiiiiiiiiiii ammmmmmmmm

kapıyı açıp hepimiz yüzüne bakıyorduk ben o gittiğinde henüz küçük olduğumdan yüzünü bile zor hatırlıyordum. neredeyse anne bu amca kim dicem mk . o kıvamdayım yani .neyse abim babama sarıldı ve ağlamaya başladı babamda ağlıyordu küçük abimle ben biraz geri duruyorduk. babam abimle beni tuttu ve çekti bizede sarıldı. neden bilmiyordum ama ağlıyordum bende.her ne yaparsa yapsın bir babamın kollarında insan kendini güvende hissediyordu. gittikçe daha sıkı sarılıyordum. sonra babam beni kucağına aldı abimlerinde elini tutup içeri geçtik. annem tv karşısında uyuya kalmıştı abim bağırdı anne kalk babam geldi diye .annem birdne irkilerek uyandı oda ağlamaya başladı.o gece hiç birimiz uyumadık. herkes biraz kendinden bahsediyordu çünkü ne babam bizi ne biz babamızı tanımıyorduk.1 hafta sonra babam bir köfteci dükkanı açtı kendine .herşey çok güzeldi. aradan yıllar geçti önce bir abim sonra diyeri askere gidip geldi.şu an birisi hastanede erkek hemşire diğeri elektrik mühendisi bende arkeoloji bölümünde okumaktayım halen. annemin sağlığı gayet yerinde babamda ise şeker hastalığı var. emekli oldu annemle birlikte sık sık geziyorlar. şimdi hepimiz mutluyuz ama eski günler aklımıza geldikçe hepimizin gözleri doluyor.