1. 26.
    0
    eve yaklaşdım sokakdan döner dönmez polis arabalarının ışıklarını gördüm, korktum. içimden kötü düşünme, kötü düşünme diyordum ki kapısı açık olan ambulansın içindeki sedyede üstü kapalı bir şekilde yatmış olan zeynebi gördüm. koşarak gittim inanmak istemiyorum, hiçbirşey düşünmek istemiyordum. şok oldum neden allahım neden, yanıma gelen polis sırtımı sıvazladı. ölmedi değil mi dedi, yaşıyor mu dedim? polisin dili varmadı ve öyle bir bağırdım ki zeyneeeep diye avazım çıktığı kadar. belki gittiği yerden beni duyar da gelir diye ama nafileydi.
    ···
   tümünü göster