hayat hikayemi anlatıyorum piçleeeeeeeeeeeerrr

bir gün hiç beklenmedik bir anda tekrar gördüm onu..

ana kampüse "şahan gökbakar" söyleşiye gelmişti. o yıllar recep ivedik falan yok. daha düzgün bi imajı vardı o adamın..

bölümde de de ilk sene ders araları çok uzundu. boş boş oturup kantinde ders bekleyeceğize kankalarla kalkıp söyleşiye gitmeye karar verdik amk..

istanbul üniversitesi hukuk a1 anfisini bilirsiniz beyler. ya da ne biliyim belki bilmezsiniz amk anlatıyım lan..

kankalarla "açık tribün" deriz biz oraya.. bir stadyumun açık tribünü kadar büyüktür çünkü lan.

neyse gittik söyleşiye, şans mı artık kader mi ne derseniz diyin beyler..

anfide yer aramak için yukarıya doğru çıkarken onu gördüm. ayakta arkasını dönmüş montunu yerleştiriyordu, sonra bana doğru döndü ve bir an duraksadı ve gülümsedi.

o an isteğim olmuştu binler. o artık sadece benim için gülümsüyordu. eliyle işaret yaptı "gelin gelin boş yer var." burada.