ramiz dayı

gel kardeş ya. madem koltuk istiyorsun koltuk senin olsun. jilet ahmet sevdiğimiz bir abimizdi. janti bir adamdı. adabı giyinmeyi çok iyi bilirdi. mesela ben bilmem. çok gülerdi, ben gülmem. bu kapıdaki arkadaş “abi köye para” dediğinde sırtını dönerdi, ben dönmem. “agop abi beni kapıdan al” dediğinde dalga geçerdi, ben geçmem. agop bu bacak senin. jilet ahmet sevdiğimiz bir abimizdi ama parayı da bir tuhaf dağıtırdı. ne varsa elinde gene döner dolaşır o’nun elinde kalırdı, benim kalmaz. bizde para masaya konur. herkes ihtiyacı kadarını alır. jilet abim silahını addıbına taşıtırdı, ben silahımı saklamam. abim bu masaya şöyle fiyakalı ama biraz da yamuk otururdu, ben arkamı arkadaşlara verince şöyle bir yaslanırım geriye. koltuk sende kalsın kardeş. arkamda durma yeter