iki yıl önce leylamı kaybettim

2 yıl önceydi hemen hemen.. üniversitenin son senesi mezun olacaktım elim ekmek tutacaktı aileme artık yük olmayacaktım.. en önemlisi üniversiteye girdiğim ilk günden beri yanımda olan leyla ile sevgilimle biriciğimle evlenme planları yapacaktım.. gözlerine bakarken dünyayı görüyordum onda.. elleri ellerimi yakıyor derecesine sıcaktı... bir an bile yanımdan ayrılmasın istiyordum.. ama: 19 kasım 2008 saat 17:35 istanbul tıp fakültesi önü millet cad.

+nerede kaldın leyla gelmeyi düşünmüyor musun!
-aşkım geliyorum annem bırakmadı.. başvekil caddesindeyim
+iyi hadi çabuk ağaç oldum..
- ( 2 dk sonra ) aşkım geldim
+tamam hayatım görüyorum seni yine çok güzelsin.. : )

ve tam ışıklardan karşıya geçerken.. kara ölüm kara renault'yla gelmişti leylama.. leylam kan içinde yerde yatarken ben şok içinde bağıra bağıra koştum yanına gördüğüm zaman leylamı çılgına döndüm çarpan arabayı tekmeledim umarsızca.. nasıl olur lan nasıl leylama çarpar araba olduğu yerde canını bırakmıştı garibim.. uyan leyla uyan! hastane fayda vermedi leylama canımı vermek istedim olmadı.. yaşatamadılar leylamı beni onsuz bıraktılar leylamın yanında bırakmadılar beni... beyaz gelinlik giyecekti lan o hayallerimiz vardı bizim... o günden beri karanlıkta leylamı arıyorum bulamıyorum, rüyalarımdan hiç çıkmıyor ki..

geceleri matemim oluyor... fazlasıyla korkuyorum. fazlasıyla geri zütürüyor beni karanlık..

mutluluk bize çok mu uzaktı leyla?

edit: küfür geleceğini biliyorum sadece yine karanlıktayım yine leylam yok..