ölüm nasıl bişey lan

bir arkadaşım kardeşinin son günlerini anlatmıştı. askerde kolon kanseri olmuştu kardeşi. bütün tedavilerden sonra doktorların umut yok dediği bir zamanda, hastanenin dördüncü katında koridorda kardeşini ağır ağır gezdirirken merdivenin başına gelip trabzanlara dayanıp zemin kattaki morgun girişine uzun uzn baktığını anlattı kardeşinin.o ara birkaç sedye ile kan revan içinde ölüler getirmişler morga. hasta bakıcılar sedyeleri morg kapısı önünde bekletip aralarında muhabbete, şamataya başladı diye anlatıyordu arkadaş. onlar için ne kadar normaldi ölü taşımak morga. kardeşimi uzaklaştırmak istedim ama o bana dönüp-biliyorum abi son günlerim bu benim ama ne olursun beni oraya indirmelerine izin verme öldüğümd e beni eve zütürün ne yapıp edin morga indirmeyin beni-dediğini hiç unutamamış.ve dediği gibi bir kaç gün sonra ölmüş ve eve zütürmüşler kardeşini
birkaç gün sonra öleceğini bilen birisinin ölüleri böyle bir manzarada seyretmesi ve son isteği. hiç aklımdan çıkmaz