Merkep ibo pazardan aldığı üç beş kuruşunu ceplerine doldurmuş köyün yolunu tutmuştu hava kararıyor hafif bir meltem merkep ibo nun yüzünü yalıyor köy yolunda yavaş yavaş ilerliyordu.. az vakit geçti eve vardı daha on gün önce çok sevdiği merkebi ölmüştü onu hayata bağlayan tek şey bu sakar alınlı boz essegiydi onu küçükken babası hediye etmişti merhum babasindan kalan bir hatıraydı annesi yıllar önce terketmiş kardeşleri de başka şehirlerde hayata atılmıştı köyde ailesinden sadece kendisi kalmıştı fakir bir insandı bahçesine ektiği bir kaç lahana domates ve patlıcandan oluşan sebzelerini pazara zütürür birkaç kuruş para kazanır bunlarla da ancak tütün alır karnını doyururdu