Derken güneş tepeye ulaşmıştı sefil bir çeşmeye varmış susuzluğunu gideriyordu o esnada keçi gütmekte olan bir çobanın sesini işitti “Cas! Cas! Cas! Cas! Hooheyyy!, citcaaaa!” Çobanın sesi vadiyi inletiyordu belliki keçileri sulamaya getirecekti bu çoban, sefil çeşmeden avucuyla birkaç avuç su içtikten sonra yüzünü yaylanın soğuk suyuyla güzelce yıkadı sakallarını sildi ve çeşmenin başına oturup beklemeye başladı…