Kimi sevsem,

onun hep uzakta bir sevdiği vardı,

unutamadığı ilk aşkı ya da onu terk edip giden sevgi... lisi…

Kimi derinden sevsem,

o bir başkasını derinden hatırlardı.

Öylesine çok sevdim ki onları,

başkalarına duydukları sevgileri anlatmalarını

sessizce, içim acıyla kanayarak dinledim.

Beni yitirmekten hiç korkmadılar;

çünkü onlara göre fazla iyiydim;

bu yüzden ilk anda vazgeçilebilirdi benden.

Beni terk edenlerden tek bir dileğim olurdu.

“"Ne olur, bir daha beni aramayın!

Çünkü ben kolay unutamıyorum.

Çünkü ben size duyduğum o akıl dışı aşk yüzünden keder bahçemi dağıtıyorum. Çocukluğumun o güzel bahçesini”"

böyle derdim onlara ama yine de ararlardı beni…

Soluksuz ve umutsuz kaldığı bir gecede mutlaka akıllarına ben gelirdim…

o, yedek sevgili...