Kirli ve tehlikeliydi , ama canlı ve harikaydı . Şimdi başka bir şey. Değişimler ilk başta yavaş geldi. Çoğu farkına varmadı ya da umursamadı ve kabul etti . Rahat bir hayat seçtiler . Bazıları ise seçmedi. Ve uymayı reddedenler kenara itildi, suçlu ilan edildi . Bizim müşterilerimiz oldular. Kendimize Koşucular diyoruz. Parlaklık ile gerçeklik arasındaki sınırda var oluyoruz: aynanın kenarı. Başımızı belaya sokmaktan, gözden uzak kalmaktan kaçınıyoruz ve polisler bizi rahatsız etmiyor. Koşucular şehri farklı bir şekilde görüyorlar. Akışı görüyoruz. Çatılar patikalar ve kanallar, kaçış yolları ve olasılıkları haline geliyor. Akış bizi koşmaya devam ettiren, bizi hayatta tutan şeydir.