kendinle barış, kendinle barış, kendinle barış, kendinle barış, kendinle barış, kendinle barış...

aylardır süren ağlamalarımın, yıllardır süren ve beni intihara sürükleyen yazılarımın düşüncelerimin hepsi kendimle barışmamdan öte geliyor.

kendinle barış, hayata atıl, doğru olanı yap...

sürekli gözümde canlanıyor. sürekli, sürekli, sürekli... hayatın içinde sürekli gözümde canlanıyor. üniversite 1 de bu kadar acı çekmedim.

yeni hayatlar, yeni insanlar, yeni yerler, yeni dünyalar... var olanı idare et. doğru olanı yap. yeni bir dünya kur. yeni bir dünya kur. sonra her şey tekrardan tuzla buz olduğunda tekrar düş.

bir insanı ne bitiri? ölüm mü korkutuyor? acı çekmek mi korkutuyor? bir insanı ne bitirir? bütün dünyan tuzla buz. tekrardan. o kadar emeklerin, uğraşların, çırpınışların. sonra ise sabah akşam kendini ye, bir krizden diğerine atla. ne istedin?

https://youtu.be/GWMWdLXnM1c?list=LL&t=18

bu edit bu krizlerin benzerimsi bir yansıması.