Benim kelime haznemde umursamak diye bir şey yok. Beyaz bir asyalı değilseniz en azından.

insanları umursamam. Yaşanan olayları umursamam. Hiçbir şeyi umursamam.

Geçenlerde "en kötü geçen yılın hangi yıldı" sorusuna kötü geçen bir yılım olmadığını söyledim. Çünkü ben olayları en fazla birkaç gün düşünürüm, bir haftayı geçmez.

Anıları saklarım. Olayları hatırlarım. Haberlerini alırım. Her şeyi bilirim ama umursamam. Mesela bana yalan mı söyledin? Söylemiş olabilirsin. Umursamam. Mesela beni manipüle mi ettin? Edebilirsin, umursamam. Bunların farkında olurum ama önemsemem. Ben izin verdiğim için yapabiliyorlar çünkü.

Bazen sadece insanları şımartıyorum. Aslında öyle olmasa da sanki öyleymiş gibi davranıyorum. Lağım faresi kadar değersiz bir insana dünyanın en değerli insanı gibi davranarak hal ve hareketlerini inceliyorum. Kendilerini önemli biri sanmaları o kadar hoşuma gidiyor ki (((((::::

Oysa lağım faresi kadar değerleri var. Kendini diğer insanlardan zeki sanan kişilere öyle ağlar örüyorum ki ağlardan çıkamıyorlar. Yanlış anlama olmasın, kötü ağlar değil bunlar. Onun zeki olduğuna dair güzel ağlar. Ona zeki olduğunu kanıtlıyorum sanıyor, oysa benim istediğim yere geliyor sadece...

iddiaları kişiler üzerine ilerlemeyi daha çok seviyorum. Mesela net çizgisi olduğunu, net sınırları olduğunu söyleyen kişilerin sınırlarını, çizgilerini usul usul geçerim.
"Ruhunu, kalbini, ömrünü gibilmeye müsait olmayan yerlerine bile delik açacaklar bunun için matkaba gerek duymazlar ve bunu farkedebilmen olanaksızdır. Gülümseyerek deler geçerler seni."

Zeki insan düşünürdü ailemin bana vermediği güveni, sevgiyi, saygıyı bir kişi neden bana veriyor diye. insanlar bana canlarını, mallarını teslim ediyorlar, bana sonsuz güveniyorlar. Mesela abim bana güvenmese günlerce sorgularım bu durumu. Neden bana güvenmiyor diye.

Neyse. ilk cümlede hatam var. Ben sadece bir kişiyi umursuyorum, o da gayet başarılı gözüküyor. Tebrikler bebeğim. Şehrin tadını sen çıkar. Ben de karadenizin temiz havasıyla ciğerlerimi temizliyorum.