Bu nasıl oldu acaba? Sahiplenmenin güvenli alanına mı sığınıyorum yoksa benden büyük bir şeyin parçası mı oluyorum? Hangisiyse artık evli bir adamım. Yakında baba olacağım. Fakat bir çocuğa ne verebilirim? Sadece kendimi. Kaçık babacığı. Belki de hayatımın en büyük hatasını yapıyorumdur. Ama kim mükemmel ki? Benim olmadığım kesin. Hala kimsem oyum. Artık asıl soru kime dönüşeceğim. Doldurulması gerekilen o kadar çok boşluk var ki... Fakat bulunduğum şu andan çok mutluyum. Hatta. Belki de mutluyum. Ve itiraf etmeliyim ki olan bunca şeyden sonra hayat güzel.