bu dediğin sorudaki adam benim, o yüzden samimiyetle cevap vereyim. makaras adlı panpamız gibi düşünerek, geldiğim yere kadar gelip elden geldiğince kendimi geliştireceğim diyordum. lisans, yüksek derken baktım ki maddi hiçbir getirisi yok. edebiyat desen zaten kpss kasmayı hedefleyen ve her sene 40bin mezun veren, istisnasız paso 85'le kapatan fabrikasyon huur çocuklarıyla dolmuş bir bölüm. gördüğüm bir ton şey nihayetinde hevesimi yitirdim. sonra ne oldu? ufak tefek dershane işleri sonucunda, çocukluktan beri iyi olduğum ve yapabileceğimi düşündüğüm ingilizce öğretmenliğine başvurdum, ilk yılım dün bitti. olmadı ne yapacaksın diye bişi yok panpa. su gibi olucan, akıcak yolunu bulucan bu hayatta. hiçbir şey, hiçbir şeyin sonu değildir, olamaz.