panpa ben anadolu o avrupa yakasında oturuyor çocukluğumuzdan beri ara ara ben ona o bana gelirdi.

son yıllarda çocuk baya bi duygusuz biri olmaya başladı kimsenin derdinden anlamayan empati kurmayı bilmeyen

her şeye düz mantıkla bakan bir insan oldu.

okul puanımın kesildiğini öğrenince derdimi anlatmak istedim ama o beni kavgaya aldı.

senin hatandı da gittin tercih yaptın da boşa ağlama da falan filan.

ya ben zaten hata yaptım ama bi yandan zamanın şartları öyle gerektirdi.

ama en kötü günlerinde yanına koşan bendim. kendisinin yaptığı hataları yüzüne bir kere bile vurmadım.

ama o beni teselli etmesi gerekirken kavgaya aldı.

daha sonra konuştuk

ben karşıya yanına gittim bir iki gün takıldık muhabbet kapanmıştı her şey iyi hoş falan

gece aramızda din konusundan tartışma çıktı saçma sapan bir sebep

ama o sinirlendi ve içinde ne kadar öfke varsa bana püskürttü.

ben orda misafirdim bana etmediği küfürü bırakmadı. üstüne keşke bügün gibtir olup gitseydin dedi.

o gece hüngür hüngür ağladım ama annesi babası olay çıkartmasın diye sabırla sabahı bekledim. 3-4 saat uyuduktan sonra sabah kalkıp evime gittim.

sonradan özür dilemişti ama hala haksız olduğunu kabul etmeyip beni suçluyordu.

eğer orda misafir olmasaydım ettiği küfürler bu kadar zoruma gitmezdi. ama keşke bugün gibtir olup gitseydin lafı ve kendi evinde bana ana avrat küfür etmesi çok zoruma gitti.

anlayacağın küstük ve daha konuşmuyorum. 13 yılda olsa bir dostluk bitiyormuş bunu anladım..