annem son evre kanserdi, bizim okul masraflarımız onun hayatından çalmıştı. bu yüzden kendi masraflarım için durmadan çalışırdım. kaza yaptığımız gün annem hastanede yatıyordu, babam her sabah bizi okula gönderdikten sonra yanına giderdi. o gün annem kötüleşmişti, öğlen gibiydi. babam bizi bırakıp hastaneye gidememiş, bizi de yanına almak zorunda kalmıştı. her zaman annemin yaptığı yumurtalı menemeni o gün babam yapmıştı. çok paramız yoktu, babam o yoklukta biz-annem-iş arasında yetişebilmek için araba bile almıştı, hep zır zır ederdi. o gün çakıllı yol ıslanmıştı, babamın lastikleri kötüydü. acele etmesi gerekiyordu, yokuştan o lastiklere rağmen inerdi ta ki ağaç altında piknik yapan 3 kız çocuğunun yola atlaması yüzünden yolun kenarından düşerek araba ile takla atmıştık. annem o gün öldü, babam ve kardeşim de. ben de başka bir şehre tanıdığımızın yanına taşınmak zorunda kaldım.-son