Şemsiye demişken aklıma geldi. 1 yılı aşkındır konuşmuyorduk hiçbir şekilde ve iletişim kurmuyorduk zaten bir daha da kuramayız. Geçen gün evine gittim. Odasında ona şaka olarak aldığım sarı şemsiyeyi gördüm. Ne anlama geldiğini bilen bilir. Yatağının dibinde başucunda duruyordu. Bunun beni sevindirmesi gerekirdi başka bir zaman olsaydı ama yere yıkıldım üzüntüden. Elime almadım şemsiyeyi de, onun en son koyduğu yerde kalsın istedim. Odası Coco Mademoiselle kokuyordu nasılsa kaç gün geçmişken. Herhalde artık duvarlara sinmişti koku. Çok severdi o parfümü. Bazı şeylere takılırdı o böyle, bir parfüm olsun, bir espri olsun, bir renk oje olsun. Bana o koku ondan başkasını hatırlatmıyor şu noktada. Annesiyle kahve içtik. Çok yorgundu, benim gibi. Onunla da uzun zamandır konuşmuyordum. Tazeleyecek çok şey oldu. Acı insanları bir araya getiriyor sanırım. Pek çok şey yapabiliyor bunu, ama en iyi acı yapıyor.