Ayrıldığım zamanların intikdıbını almak istercesine bir hırs birikti içimde. Heyecandan sürekli kekeleyerek konuşuyordum. Çok görmeyin, o zamanlar internetten kız düşürmek, hele ki webcam açtırmak bile mucizeydi. internet kafeler ya cs oynayanlarla ya da msn takılanlarla doluydu. Başka uğraş yoktu. Güç bela hal hatır sorabildikten sonra ben bir an duraksadım. Boş boş düşünmeye başladım. Aklımdan olası senaryoları geçiriyordum. Allahtan elif konuşkan bir kızdı. Böyle bir dakika beni boş boş izlerken hınzırca bir gülüş attı. Ne düşünüyorsun bakalım dedi. Boş ver diyince üsteledi. Dudağının kenarını ısırarak konuşması da bana iyice cesaret veriyordu. istersen sesli düşün, ben duymamış gibi yaparım diyince bana da bu mantıklı geldi. Hiç o orada yokmuş gibi davranıp kendimle konuştum: şu kahyanın garısı çok güzel hoşuma gidiyor, şu kahyanın karısını gibsem ben yav. Nasıl etsem bu işi. Bizim goca avrad, avradını gibiyim evden gitmiyo ku. Gebermedi dıbına gömdüğüm avradı geberse de kurtulsam şunun elinden. Bir plan yapmam lazım şu kahyanın karıyı nasıl giberim ben...
Birden görüntü kapandı, engellemiş beni. Bu da böyle saçma ve yarım bir mazi olarak kaldı