Aşık olsan sorun etmezdin, gerçekten sevsen onu bırakmazdın diyen kardeşlerim. Tek diyeceğim Allah size bunu yaşatmasın. Bu olay sevmekle, aşık olmakla aşılabilecek bir durum değilmiş. Yaşadım ve tecrübe ediyorum. Neden ben zan altında kalıyorum. Yani suçlu ben miyim? Onu ve kendimi ileride üzebileceğim ihtimalini yok edemediğim için ömür boyu üzülmektense, bir süre üzülmeyi seçmek beni suçlu mu yapıyor o halde?

Bakın şunu anlamıyorsunuz, bana dürüst olması sadece ileride daha kötü şeylerin olmasını engelledi. Yalan söyleyip evlenseydi gene biz mutlu olamayacaktık ki? Evlenmiş olmak buna beni mecbur bırakamaz. Hiç kimseyi mecbur bırakamaz. Mahkeme 1 celsede boşar zaten istesen. Ama çözüm bu mu? Yani "yalan söyleyip seninle evlenseydi o zaman görürdün." böyle mi düşünüyorsunuz? Bu yaptığı erdemlik onu her haliyle savunmayı mı gerektiriyor? Ben mi böyle anlıyorum yoksa.