Derler ya namus bacak arasında değil kafadadır. Evet kesin öyledir. Beni akacak 2 damla kan, yırtılacak bir zar beni dünyanın en mutlu insanı elbette yapamaz. Ama hem kendisi açısından hem benim açımdan yaşayacağımız o "özel" an ikimizi bir toplu igne ucu kadar bile mutlu edecek olsa bile bu ikimize ait özel bir mutluluk olsun isterdim. Çünkü ben onu özel ve hiç kimseye hissetmediğim duygularla seviyordum. Yahu onunla yapmak, gezmek görmek için bile hayatımda bir çok şeyi ertelemiş biriyim ben. Sırf ikimize özel olsun istedim. Amasrayı çok görmek istiyordum mesela, ama hayatıma bu kız girince onunla evlenip oraya gitmenin çok hayalini kurdum misal.