Uğur iyi çocuktu ama bir kusuru vardı. Çok konuşuyordu. Özellikle basketbolla kafayı bozmuştu. Dıyarbakır karpuzuyla meşhurdur cümlesinden bile konuyu basketbola getiriyordu ve bu da benim içimden küfür seanslarımın başlamasına sebep oluyordu. Tabi basketbol oynaması da işe yaramıyor değildi. Bahçenin ortasındaki potaya şlak diye smaç vurduğunda Uğur'u çaktırmadan izlemeye çalışan ve kendini ağırdan satmaya çalışan güzel kızlar derinlerden iç geçiriyor ben de bankta oturup bunları izliyordum. Kızlar oldukça hoşuma gidiyordu. Hiçbir şey yapmadan sadece oturup onları saatlerce izleyebilirdim. Özellikle üst dönemden olan ve adını öğrenemediğim ikisinin bakışları beni düz duvara tırmandırmaya yeter de artardı bile. Ben Uğur sayesinde kızları süzerken Uğur hiç oralı olmuyor şovuna devam ediyordu. Bazen keşke onun yerinde olsam diye iç geçiriyordum. Şu halimle o kızların yanına gitsem hiçbir şansım olmazdı ama Uğur eminim ki onları çoktan etkilemeyi başarmıştı. Bir an için Uğur'a hayranlıkla bakan o iki hatunun bakışları içimi alev alev yakmaya başlayınca Uğur'a seslendim. Alnını silip yanıma oturdu. Uğur yanıma yürürken kızlar gözlerini uğurdan ben de kızlardan ayırmıyordum. Uğur yanıma oturunca ikisinin memnuniyetsiz ve iyi tak yedin dercesine bakışlarıyla karşı karşıya kaldım. Kızlar giderken arkalarından sallanan eteklerine bakarken Uğur beni dürttü. Ne oldu lan ne konuşmuyon dedi. Uğur'a döndüm ve kızları işaret edip bunlarla konuşmamız lazım dedim.