ilk yıl hazırlıkta yurtta kalmanın ve ilk yılımın olmasının sebep olduğu bazı nedenler yüzünden hazırlık sınıfını tekrar etmek zorunda kalmıştım. Evde kafam sakin olur adam gibi çalışırım düşüncesi çalışma azmimi körüklemişti. Hevesle bir an önce yerleşip işleri rayına koymayı düşünüyordum. Dersler öğleye varmadan bittiği için işe girme fikri de canlandıyordu kafamda. iş ve okul düşüncelerine dalmış halde eşyaları yerleştirirken tıkırtı duydum ancak aldırış etmedim. Birkaç saniye sonra sertçe kapının çaldığını farkettim. Ayıp oldu beklettim kim geldiyse diye düşünüp hızlıca kapıya gittim. Yine kapısını aralamış halde karşımda duran solgun yüzlü kadına bakarak ne olduğunu anlamaya çalıştım. Gözleriyle yeri işaret etti. Kapının eşiğinde ufak bir tencere duruyordu. Kapıyı açmayınca oraya bıraktım afiyet olsun yine isteksizlik akan ses tonuyla. içimden böyle yapacaksan hiç verme diye geçirdim. Yalan bir tebessümle teşekkür ettim ancak daha teşek.. demeden kapıyı kapattı. Tencereyi söylene söylene aldım ve mutfağa geçtim. Normalde o tavır üstüne o tencereyi almaz onun kapısının önüne bırakırdım ama işime gelmişti. Yemeği yerken bu karının derdi düşüncesi diğer dertlerimin arasına girerek kafamı kurcalamaya başlamıştı.