Üniversitede ilk yılımın yurtta geçmesinin ardından eve çıkmaya karar vermiştim. Uzun bir arayış sonrası eski bir 3 katlı apartmanın ikinci katında daire buldum ve epeyce dil döktükten sonra sahibini ikna etmeyi başardım. Zaten derme çatma birkaç eşyam vardı ancak ihtiyacımı da karşılıyordu. Fazlasına ihtiyaç duymuyordum. işte o derme çatma eşyalarımı eve taşırken bir çift acıyan ancak sevecen gözle karşı karşıya geldim. Hafif yaşlıca duran, 1.60-62 boyu olduğunu düşündüğüm siyah saçlı, güzel burunlu, etine dolgun bu kadın buruk bir tebessüm ile bana selam vererek hayırlı olsun dedi. Elimdeki kutuyu içeri bırakıp kapısını aralayıp bana selam veren kadına döndüm. Aynı şekilde gülümseyerek selam verdim. Kadının suratı oldukça solgun ve üzgün duruyordu. Hastadır bitkindir diye düşündüm o an için. Üzerinde siyah bol bir kazak ve kot pantolon vardı. Havalar kazak giyelecek kadar soğuk olmamasına karşın böyle giyinmesine şaşırmıştım. Komşu olduk demek yeni taşındın ihtiyacın olursa yemek falan çekinme çal kapımı dedi hafif sert bir sesle. Tabi teşekkür ederim dedim ve gülümseyerek kapıyı kapattı. Ne olduğunu anlamadan arkamı dönmek üzereyken kapıda yazan bir isim dikkatimi çekti. Lamiya..