ama olmuyor, anlaşılan yaş ilerledikçe işler dahada taka sarıyor. sanırım iş hayatı üniversiteden daha taktur. evlilik falan o işler artık tak çukuru. sanırım boynuna takılan zincir sayısı atrıyor yada takılı zincirler ağırlığını daha belli ediyor, aynı yükü taşımaktan. umarım en rahat şeyin kendimi öldürmem olduğu günleri yaşamam.

edit: dertleşmiyorum amcık herif, sadece gerçekleri yazdım. kaç kişi halinden memnun, napalım kendimizi senin gibi sahte mutluluklamı dolduralım.