Tabi ki diyorum. Her ne kadar inancımın tüm gereklerini yerine getiremesem de ( aslında buna yapamamak denemez yapmamak denebilir ) yaratıcının varlığına inancım ve saygım sonsuz. Çok sorgulamıyorum onu, gönülden inanıyorum. Belki de kendimizden üstün bir varlığın var olduğuna inanmak bizi rahatlatıyor, bu da olabilir. Ama onun kullarının ( peygamberler de dahil )yaptıklarına gelirsek; bize çok çok uzak bir tarih. Dönemin şartlarını görmediğimi ve çok daha ileride olduğumuz için neyin, niçin, hangi orjinal şekilde şart ve gerek kılındığını anlamamız haliyle çok güç. Tüm dini gerekleri ( namaz, oruç, alkol kullanmama, zina yapmama, yardım etme, kurban kesme vs vs) düşününce hepsine kendi aklımın yettiği kadar mantıklı ve pozitif bir yarar ve sebep bulabiliyorum. Ancak küçüklükten beri merak ettiğim ve dini bilgisine güvendiğim hiç bir kimseden de cevabını alamadığım soru şu; eğer yaratıcı bu kadar güçlü, ulaşılmaz, doğmamış ve doğurmamış, ol dediği olan, herşeyi gören ve bilen, geleceğimizi hatta diğer dünyalarda bile olacak olanları olduransa, böyle bir tarif edilemez güce sahipse, idrak ve düşünme yeteneğine sahip tek canlıyı yani insanoğlunu neden yarattı? Neden bizim ona inanmamıza ve ibadet etmemize ihtiyacı var? Ya da ihtiyacı yoksa biz niye varız, bu kadar milyarlarca insan neden doğup yaşayıp ölüyor? işte bunu çözemiyorum asıl. Böyle düşündüğüm için bazı bazı utanırım kendimden. O'na sanki inanmıyormuşum ve O da bunu görüyormuş gibi hissederim. ilginç bi durum. Ama onu mantık çerçevesinde güzel bir şekilde sorgulamak bile yatatıcının bir güzelliği derim ve inanırım. Böyleyken böyle işte.