dün akşam çok güzel bir dolunay vardı. ay kocaman, gece ışıl ışıl. etraf sessiz, hava güzel...

açtım ellerimi allahım dedim. allahım ben bu kızdan gerçekten hoşlanıyorum fakat adım atmaya cesaretim yok dedim. ne olur bu kız da benden hoşlansın, fena mı olur dedim.

derin bir nefes aldım, aya baktım. bulutların arkasına geçmiş ama aydınlatıyor yine etrafı.

devam ettim sonra. allahım dedim, eğer bu kız benden hoşlanıyorsa bir şekilde bir mesaj yolla bana lütfen dedim. bir işaret, bir ses, bir rüya. bir şey işte... bu kız bana bir adım gelsin, ben ona 500 adım giderim dedim. yeter ki onun bana karşı boş olmadığını hissedeyim. hissedeyim de cesaretleneyim biraz.

ertesi gün, yani bugün oluyor o gün. bir instagram bildirimi. dedim kesin benim mal arkadaşlar komik bir şey atmıştır bana yine. dedim ama, içimden de keşke o kız olsa lan diyorum... aldım elime telefonu bi baktım kızın adını gördüm. inanamadım. kahkaha atmaya başladım. açtım ellerimi allahım dedim sen büyüksün. sen büyüksün dedim...

en son bir hafta önce konuşmuştuk. şimdi de komik bi foto attı. öylesine yani. durduk yere bi foto attı bana, komik. öyle başladı ve konu konuyu aça aça konuştuk.

şansıma da kızın doğum günü bugün. balıma sokayım ne şanslı adamım. ben biliyorum doğum gününü tabi ama o bildiğimi bilmiyor. kutlayınca acayip şaşırdı falan.

neyse uzatmadan, hayat şimdilik güzel yani. inşallah daha güzel olur. gönülden, hissederek ettiğimiz dilekler gerçekleşiyormuş meğer...